Meer dan een leestip

Door Bosco Smit | Het interview in Buitenhof van 28 mei met Ilja Leonard Pfeiffer laat mij met gemengde gevoelens achter. Toegegeven, ik heb Alkibiades nog niet gelezen hoewel het boek al in huis is, maar ik krijg het pas met Vaderdag, dus ik moet het helemaal van het gesprek tussen Pieter Jan Hagens en de schrijver zelf hebben.

Het gemengde zit in twee tegenstrijdige gevoelens. Enerzijds is mijn collega-classicus erin geslaagd zijn verontrusting over onze democratie op mij over te brengen. De parallellen die hij signaleert tussen de late 5^de eeuw v. Chr. en onze huidige maatschappij geven inderdaad stof tot zorgvuldige overwegingen en nauwkeurige analyses. In elk geval kan ik me zijn zorg gemakkelijk inbeelden.

Anderzijds vervult juist deze vergelijking tussen ontwikkelingen in het Athene van nà Perikles en onze moderne tijd mij met een zekere tevredenheid: Ilja laat prachtig zien hoe actualisatie in zijn werk kan gaan. Op wat kleinere schaal is dat precies wat classici met antieke teksten in hun lessen doen en waardoor die teksten zo relevant zijn voor onze eigen tijd.

Die relevantie kwam ook aan de orde in de gespreksronde die wij als bestuur van de VCN in den lande en online georganiseerd hadden om feedback te kunnen formuleren op de eerste tussenrapportage van de vakvernieuwingscommissie klassieke talen (VVC). In verschillende sessies kwam een breed spectrum classici, mooi gespreid qua leeftijd, over het land en over categorale gymnasia en gymnasiale afdelingen van scholengemeenschappen, bijeen om te reageren op de eerste voorstellen van de VVC. Daarbij viel onmiddellijk op dat het gedachtegoed van Selfie met Sappho nog steeds belangrijk is in het denken van de classici over hun eigen vak. Tegelijk is het goed te zien dat we ook vervolgstappen maken in het denken, waarbij ook vanzelfsprekendheden tegen het licht gehouden worden. Ik verwacht ook echt dat wij na deze actualiseringsslag het belang en de relevantie van onze vakken nog duidelijker zullen kunnen maken, omdat de plaats van Grieks en Latijn in het onderwijs en in de maatschappij dan voor iedereen nog helderder zal zijn.

Daarnaast is het sowieso altijd inspirerend en stimulerend om met mijn medeclassici te kunnen nadenken over de klassieken, zowel als verrijking van vakinhoudelijke kennis als zeker ook om onze visie op het vak te kunnen blijven aanscherpen. Ik zie daarom nu alweer uit naar de volgende tussenrapportage en daaropvolgende gespreksronde in het najaar.

Maar voordat we aan die tweede ronde gaan beginnen zal het eerst nog zomervakantie worden, een periode van, hopelijk, rust en ontspanning, en, niet te vergeten, Alkibiades. Ik wens de lezers van deze Nieuwbrief een mooie vakantie toe.