Onze maanden

Je hoeft er maar even op te letten en je ziet dat er iets geks is met onze twaalf maanden. Januari, februari en zo gaat het een tijdje prima, maar na de zomer gebeurt er iets geks. September, oktober, november, december: wie het Latijn machtig is, herkent hierin meteen de telwoorden septem (zeven), octo (acht), novem (negen) en decem (tien). Dat zijn toch geen logische namen voor de negende tot en met de twaalfde maand? Wie heeft er hier een telfout gemaakt?

De oorsprong van deze verwarring ligt bij de Romeinen. Onze kalender, inclusief de namen van de maanden, hebben we van hen geërfd. Aanvankelijk telde hun kalender maar tien maanden. Na december, de tiende en laatste maand, volgden twee maanden winter zonder naam. Het waren de Romeinen zelf die op het idee kwamen om hierin verandering te brengen en januari en februari aan de bestaande tien toe te voegen; aanvankelijk als elfde en twaalfde maand. Maar omdat januari de eerste maand na de winterse zonnewende is en de dagen dan weer langer worden, werd het uiteindelijk de eerste maand van het jaar.