Plato als inspiratie voor dichtende leerlingen

Door Ilse Jelidi-van der Zande, docente op het Ichthus College in Kampen

Geïnspireerd door de gelijkenis van de grotbewoners van Plato komen leerlingen tot grote hoogten

Zoals in de kernboodschap van de VCN verwoord is, bieden de klassieken aansprekende voorbeelden om over grote vragen na te denken. Eén van die grote vragen is: ‘wat is de ware werkelijkheid?’. Met de gelijkenis van de grotbewoners geeft Plato antwoord op deze vraag. Hij schetst een beeld van mensen in een grot, die hier van jongs af aan zitten. Zij beschouwen schaduwen voor zich op de wand van de grot als de ware werkelijkheid. Dit is hun realiteit. Zij hebben geen idee van de wereld buiten de grot. Als een gevangene uit de grot zou worden gesleept, dan zou hij eerst, verblind door de zon, niets zien. Uiteindelijk zou hij er echter achter komen dat hij eerder in een schijnwerkelijkheid leefde. Plato zegt dat wij die gevangenen in de grot zijn, aangezien wij de waarneembare wereld om ons heen als ware werkelijkheid beschouwen. Volgens Plato bestaat er echter ook een hogere wereld. In deze wereld bevinden zich de Ideeën, de oerbeelden van alles hier op aarde. Door te filosoferen zouden we deze Ideeën kunnen aanschouwen.

Dit verhaal inspireerde twee leerlingen tot het schrijven van een gedicht.

(afbeelding: The Sun, Edward Munch (1909))

now the arms of the sun

will embrace you at last

as you step into the new

as you silence your past

this is the final journey

your mind will be making

from darkness to light

from sleeping to waking

what if

walls of stone contain us

hold us back from a brighter world

a world so magnificent

we are afraid

what if

our bodies are just shadows

dancing around in the spinning dark

wrapped up in layers

we are afraid

what if

we all hold on to a shallow void

call it love or pain or joy

comforted by plain simplicity

we are afraid