Iconen: het eergevoel van Lucretia

De verhalen van de klassieken houden ons een spiegel voor. De grote verhalen van duizenden jaren geleden laten ons nadenken over de werkelijkheid van nu. Zo leren ze ons hoe we zelf kunnen omgaan met belangrijke vragen. Lees bijvoorbeeld het verhaal van de Romeinse vrouw Lucretia.

Het eergevoel van Lucretia

Lucretia was een Romeinse vrouw die bekend stond om haar schoonheid en deugdzaamheid. Die reputatie maakte ze waar in oorlogstijd. De echtgenoot van Lucretia, Collatinus, en zijn strijdmakker Sextus debatteerden tijdens een adempauze in de oorlog over de deugden van vrouwen. Collatinus stelde voor om naar zijn huis te rijden om te zien wat Lucretia aan het doen was in zijn afwezigheid. Daar troffen ze haar aan terwijl ze wol aan het spinnen was met haar dienstmaagden.

Sextus viel als een blok voor Lucretia. Hij kon zich niet beheersen, keerde later terug en verkrachtte Lucretia in haar eigen huis. Lucretia vertelde aan haar echtgenoot en vader wat er was gebeurd en gaf hen de opdracht om haar te wreken. Daarna pleegde ze zelfmoord met een dolk die ze onder haar kleren verborgen had gehouden.

Waarom is dit verhaal nu nog steeds belangrijk?

Begin 2017 was er de strafzaak tegen Aydin C., die ervan werd verdacht dat hij tientallen meisjes had verleid om zich uit te kleden voor hun webcam om ze later te chanteren met de beelden. Het bekendste slachtoffer van Aydin C. was de Canadese Amanda Todd. Zij was vijftien toen ze zelfmoord pleegde na jarenlang te zijn gestalkt en gepest met de foto’s die Aydin C. van haar maakte. Het hartverscheurende YouTube-filmpje waarin Amanda met zelfgeschreven kaartjes vertelt hoe erg ze wordt gepest, werd wereldwijd tientallen miljoenen keren bekeken.

Welke vragen roept dit verhaal op?

Schuld en schaamte zijn in de 21ste eeuw nog steeds alom aanwezig in zaken waarin sprake is van seksueel misbruik. Wie de tijd neemt om na te denken over het verhaal van Lucretia, zit al snel met de grote vraag: waarom? Waarom zelfmoord? Is het schaamte? Schuldgevoel? En als het schuldgevoel is, waarover voelt ze zich dan schuldig? Moet dat eigenlijk wel? Hoe gaan onze en andere culturen om met schuld en schaamte?