Graffiti

Wat erin zit, moet eruit, en dat gold ook Romeinse emoties. De archeologen die in de zeventiende eeuw de ruïnes van Pompeï ontdekten, troffen op de muren allerlei teksten aan: citaten van grote literatoren, raadseltjes, maar ook scheldpartijen en schuine moppen.

Vertaler Vincent Hunink heeft in zijn boek ‘Bedolven door de Vesuvius – Pompeï in 1000 graffiti’ (2007) een prachtige bloemlezing gemaakt van Romeinse graffiti. Huninks boek laat vooral zien dat de Romeinen graffiti niet zagen als kunstvorm, maar muren vooral gebruikten om allerlei hartenkreten van zich af te schrijven. Bijvoorbeeld amat qui scribit (wie dit schrijft is verliefd) of, minder romantisch maar niet minder gemeend, imanis metula es (je bent een enorme lul).

Je zou kunnen zeggen dat Romeinen net gewone mensen waren en dat er in dat opzicht weinig is veranderd, want hoe vaak kerven wij niet een hartje in een boom of een muur. En als het om scheldpartijen gaat, gebruikten de Romeinen hun muren als een antieke variant op Facebook.

Graffito uit Rome met afbeelding van kruisiging, waarbij de man aan het kruis een ezelskop heeft. Ernaast is een tweede man afgebeeld met daarbij de Griekse tekst: “Alexamenos vereert zijn god.”